فکر کنم پیش زمینه اصلی این ضرب المثل یک انگیزه دینی داشته و منظور در مورد بودن یا نبودن ما و یا خدا در اول بوده مثل ضرب المثل دیگه که میگن اول مرغ بوده یا تخم مرغ! بنظرم به جنبه های دینی در پشت اشاره میکنه و مردم از این ضرب المثل ها حتی گاهی به شوخی استفاده میکنند و انگیزه های نهانی رو نمی دونن و یا براشون بی اهمیته.
بودن یا نبودن مسئله این نیست!
مثل رو عکس گفتم. اصلا مسئله بودن یا نبودن ما نیست. مسئله بودن یا نبودن خدا هم نیست، چون در زمان و مکان مادی که برای ما تعریف شده بحث در مورد اینکه کی بوده و هست و خواهد بود و یا چی؟ بی معنی است، (مثل خیلی از بحث های فلسفی یا کلامی که در این مورد میکنن).ما مخلوقات از جنس بشر هستیم که به زمان و مکان و تمامی هست های پیرامون خودمون معنی می دیم (بازی با کلمات). بنابراین در چیزی که ما به اون معنی بخشیدیم صحبت از فراتر از اون که در حیطه قدرت های ما نیست خنده دار و مسخره است (مثل خدا که فراتر از کلام ماست).
یعنی با وجود اینکه خداوند ما، بشر رو کامل و جامع آفریده و آدمیزاد رو مسلط بر کل مخلوقات خلق کرده نباید فکر کنیم که ما هم مثل آیه قرآن که برای حضرت آدم (ع) گفته شده کاملیم. و ما بواسطه آدم (ع) در نزد خداوند و فرشتگان عزیز و کاملیم.
انسان هایی که پر از نقصان و خطا هستند فقط با پشتکار و جدیت و انجام دستورات دینی به صورت منظم و بدون توفق میتونن به گوشه کوچکی از کمال انسانی برسند. این رو نباید فراموش کنیم که هیچ انسان کاملی وجود نداره مگر (صاحب الامر و زمان در دوره ما) در روی زمین، در تمامی ادوار حتی اگر چند پیامبر همزمان وجود داشته یکی از اون بزرگان از همه کاملتر بوده و انسان کامل اون دوره و زمان بوده و مابقی به گرد این شمع چون پروانه.
و اما همه ما به صندوق های گنج درونی خود دست پیدا نمی کنیم!!
جمعه 1398.01.16 ساعت 13:42